8 lange uren. De afgelopen 3 maanden zou ik die hebben gebruikt om lekker uit te slapen, Netflix te kijken of een andere luie activiteit waarmee ik mijn tijd kon verdoen. Op 14 augustus heb ik die zelfde 8 uur gebruikt om een oceaan over te vliegen en te arriveren in Amerika. Toch wel een groot verschil als je kijkt naar nuttige tijdsbenutting!

Voor het vertrek kwam natuurlijk eerst het moeilijkste: afscheid nemen. Voor een jaar vaarwel zeggen tegen mensen die je normaal bijna elke dag ziet is simpelweg gezegd niet makkelijk. Een vage mix van enthousiasme en verdriet is niet een emotie die je vaak ervaart. Het hoort er toch bij, ik wist van te voren dat het er aan zat te komen en het was nou eenmaal iets wat moest gebeuren. Ik mis jullie onderhand tuurlijk al wel, maar een jaar is maar een jaar. Voor ik het weet ben ik al weer terug in Nederland.

Eén lange vlucht met veel afgeluisterde playlists, een niet-zo-geweldig ontbijtje en 2 films later waren we er dan, New York! Om eerlijk te zijn was het Newark, het lelijke industriële stadje naast New York. Pas op dag 2, nadat ik had geprobeerd om mijn jetlag weg te slapen, gingen we dan echt the city that never sleeps in! Binnen 2 dagen heb ik zo veel gezien, dat het me een uur zou kosten om een (korte) beschrijving te geven over alles. Gelukkig ga ik dat jullie, en mijzelf, niet aan doen. Mijn favorieten kan ik echter wel even over vertellen.

Je kunt New York natuurlijk niet bezoeken zonder naar Times Square te gaan. Een plek bestaande uit puur licht van constant brandende billboards. Onvermijdelijke reclames voor alles van tv series en Broadway shows tot Fiji water en de nieuwste kledinglijn van H&M. Het centrum van onze consumptiemaatschappij, de pop-art stroming zou erg gek op gaan (special thanks naar mijn kunstdocente mevrouw Doll voor deze kennis). Een prachtige plek om de transitie van dag naar avond te zien gebeuren. Ook perfect voor een fotootje, zoals een echte toerist dat doet.

Ga de brug over uit Manhattan en recht door Brooklyn heen, dan vind je ergens langs de kust Coney Island. Een permanente kermis langs het strand met achtbanen, zweefmolens en nog veel meer attracties. Ik kon niet anders dan vrolijk worden terwijl we hier rond liepen, met alle lichtjes, muziek en geuren om ons heen. Ik zou bijna zeggen dat die plek bestaat uit een en al blijdschap. Een hotspot die je niet mag missen!

Zo snel als de reis was begonnen, was het ook weer voorbij. Onze dagen als toeristen in de ‘concrete jungle where dreams are made of’ waren voorbij en het was tijd om door te vliegen naar onze hostfamilies, deze keer echt helemaal op onszelf. Voor mij was het nog een dikke 5 uur in het vliegtuig om naar Portland, Oregon te komen. Daar stonden mijn hostmoeder, Janet en hostzusje, Dolan op me te wachten. Ik had geen warmer welkom kunnen wensen!

Terwijl ik dit schrijf is het al weer 2 weken sinds ik ben aangekomen in McMinnville. Onderhand voel ik me al als een echt lid van het gezin! De band die ik met ze heb wordt elke dag sterker, en alles wordt al steeds meer een gewoonte voor me. Het blijft natuurlijk wennen, een compleet nieuw leven. Ik kan je beloven dat ik hoogstwaarschijnlijk nog verdwaald raak als je me nu ergens in dit schattige stadje neerzet. Mijn school gaat over een paar dagen beginnen, en ik kijk er wel naar uit om een dagelijks ritme te krijgen. Nooit gedacht dat ik zou zeggen dat ik zin heb in school, de pre-examen Jens zou me belachelijk maken voor het feit dat ik dat beweer.

De tijd is aangebroken om nu echt mijn eigen plek te gaan vinden hier. Het 'doolhof' waar ik nu door heen ga heeft af en toe wat doodlopende eindes waar ik tegen mezelf aanloop, en op die momenten mis ik thuis wel. Dat ik dit pad echter mag belopen en hier mag zijn, dat is het de heimwee ruim waard. Een vriendengroep opbouwen, mijn interesses volgen en het Amerikaanse leven ervaren. Dat zijn de wegen die ik ga volgen. Ik ben gesetteld thuis en mijn Engels is scherp gesteld, ik sta klaar voor de volgende stap. McMinnville High, here I come!